Podczas Walnego Zgromadzenia Sprawozdawczo-Wyborczego PZPN tytułem „Członka Honorowego PZPN” wyróżniono 12 osób. Wśród nich  to najwyższe wyróżnienie nadawane przez PZPN otrzymał Henryk Wawrowski. Tym samym został pierwszym piłkarzem z naszego regionu, który otrzymał to zaszczytne wyróżnienie.

Dotychczas tytuł „Członka Honorowego PZPN” otrzymało pięciu działaczy z okręgu zachodniopomorskiego: Stanisław Fortuński, Florian Krygier, Roman Wilczek, Jan Wilk i Stefan Klemczak.

Panie Henryku! Gratulujemy w imieniu całej piłkarskiej rodziny z naszego województwa.

Poniżej artykuł o Henryku Wawrowskim autorstwa Czesława Giergiela

60 - lat w (POGONI) za piłką!

Przygoda ze sportem Henryka Wawrowskiego zaczęła się w 1956 roku. Siedmioletni wówczas Heniu po wygraniu przez Stanisława Królaka Wyścigu Pokoju postanowił zostać kolarzem. Nadarzyła się okazja kiedy na Jasnych Błoniach był organizowany festyn z okazji 1 Maja i zorganizowano wyścig rowerowy dla dzieci. Do tego wyścigu wystartował z nadzieją, że wygra tak jak jego idol Królak. Na metę przyjechał na III miejscu. Jak się okazało, że wyścig wygrała dziewczynka, zabolało to go tak, że postanowił zostać piłkarzem. Po ukończeniu 12 lat zapisał się do Arkonii Szczecin, gdzie pod okiem trenera Bronisława Osełki zdobywał pierwsze piłkarskie szlify. Trenował bardzo sumiennie, marzeniem jego było by grać tak jak Pele, który mając niecałe 18 lat był już Mistrzem Świata z drużyną Brazylii w 1958 roku na mundialu w Szwecji. Na początku lat 60-tych najlepszą drużyną Szczecina była Arkonia która występowała w I lidze. Bywając na meczach Henryk podpatrywał swoich starszych kolegów, którzy grali w najwyższej klasie rozgrywkowej. Marzył żeby kiedyś też tak grać jak oni.

Trampkarze Arkonii w 1961 roku - drugi od prawej Henryk Wawrowski.

Po kilku latach gry w trampkarzach, z juniorami Arkonii zdobył Mistrzostwo Polski Klubów Gwardyjskich, a Henryk został "Królem Strzelców" turnieju. Jego dobra gra nie umknęła trenerom reprezentacji Polski juniorów i 16.09.1967 r. zadebiutował w wygranym meczu z reprezentacją NRD 4:0, w którym zdobył też jedną z bramek. W 1968 roku wraz z Arkonią awansował do II ligi. Po dwóch sezonach występów na boiskach drugoligowych dostał powołanie do wojska. Będąc znanym już w światku piłkarskim zawodnikiem, upomniała się o niego pierwszoligowa Gwardia Warszawa. Zadebiutował w I lidze 13.09.1970 r. w meczu Gwardii z Wisłą Kraków 0:1 (0:1). Występując przez 2 sezony w warszawskim klubie rozegrał 22 mecze ligowe i zdobył 3 bramki. Po powrocie do cywila czekała już na niego Pogoń Szczecin. Nie wrócił więc do Arkonii, która w tym czasie nie mogła się przebić się do II ligi. W pierwszoligowej Pogoni Szczecin debiutował 26.03.1972 r. w wygranym meczu przy ul. Twardowskiego z Odrą Opole 2:0 (1:0). Odtąd przez 7 sezonów reprezentował barwy Pogoni dla której rozegrał 210 spotkań w I lidze strzelając 7 bramek. Przez kilka sezonów był też kapitanem drużyny, zawsze wychodził w pierwszym składzie będąc tylko 7 razy zmieniany przed końcem meczu. W pierwszej reprezentacji Polski zadebiutował 31.10.1974 r. w Warszawie w meczu z Kanadą 2:0 (2:0). Łącznie w reprezentacji Polski rozegrał 25 oficjalnych spotkań (plus 2 nieoficjalne) oraz kilka sparingowych. Ostatni raz wystąpił z orzełkiem na piersi 26.04.1978 r. w meczu w Warszawie z Bułgarią 1:0 (0:0). Grając w reprezentacji Polski występował przeciwko wielu znakomitym zawodnikom z Europy i świata. Był pierwszym szczecińskim piłkarzem który został olimpijczykiem. W 1976 roku na Olimpiadzie w kanadyjskim Montrealu z reprezentacją Polski wywalczył srebrny medal, grając we wszystkich pięciu meczach, walnie przyczyniając się sukcesu.

Reprezentacja Olimpijska na IO - Montreal 1976. W dolnym rzędzie trzeci od prawej Henryk Wawrowski.

Po dziesięciu sezonach gry na najwyższym poziomie w Gwardii Warszawa i Pogoni skorzystał z okazji wyjazdu do zagranicznego klubu. Trenerem greckiego Iraklisu Saloniki był wówczas polski trener Antoni Brzeżańczyk, który potrzebował doświadczonego prawego obrońcy. Heniek przyjął propozycję i występował na greckich boiskach przez 2 sezony. Powrócił do Szczecina do klubu, którego był wychowankiem, do Arkonii, gdzie rozegrał kilka spotkań w III lidze. Następnie wyjechał jeszcze do duńskiego pierwszoligowca Esbjerg BK gdzie w sezonie 1983 wystąpił 26 razy, zdobywając 2 bramki.

Po powrocie z Danii zakończył karierę sportową, nie zerwał jednak ze sportem, został trenerem w swojej macierzystej Arkonii Szczecin, gdzie był trenerem min. pierwszej drużyny. Przy okazji brał jeszcze udział w meczach towarzyskich w drużynie "Orłów" Kazimierza Górskiego. W pracy trenerskiej z Arkonią odniósł również wiele sukcesów, min. awansował w sezonie 1987/88 do III ligi a w 1988 roku zdobył w tradycyjnym zimowym turnieju puchar redakcji "Kuriera Szczecińskiego". Następnie został działaczem Zachodniopomorskiego Związku Piłki Nożnej w Szczecinie, gdzie od dwóch kadencji pełni funkcję wiceprezesa d/s sportowych.

Obecnie 67-letni Henryk Wawrowski cieszy się wraz z żoną Bożeną wnukami: syna Roberta - Patrykiem 5 lat i córki Anety: Przemkiem 20 lat i Dominiką 10 lat. Za dotychczasowe zasługi w sporcie otrzymał wiele odznaczeń sportowych i resortowych. Posiada w swoim dorobku min.: Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski nadany w 1991 roku, Złotą Odznakę PZPN i ZZPN, Złotą Honorową Odznakę Gryfa Pomorskiego i Gryfa Zachodniopomorskiego a obecnie otrzymał tytuł „Członka Honorowego PZPN”. Podczas kariery sportowej wielokrotnie był laureatem plebiscytów "Kuriera Szczecińskiego". W 1978 roku został wybrany najlepszym sportowcem województwa szczecińskiego.

Z trenerem Stefanem Żywotko podczas spotkania w ZZPN w sierpniu 2016 roku.

Wrzesień – miesiąc szczególny         

Jego szczęśliwym miesiącem jest wrzesień. Urodził się 25 września 1949 roku a pierwszy mecz w reprezentacji Polski juniorów rozegrał 16 września 1967 r. z NRD 4:0 (strzelił także jedną z bramek). Tydzień później w przeddzień 18-tych urodzin 24 września 1967 r. debiutował w pierwszej drużynie Arkonii w III lidze w meczu z Lechią Gdańsk 3:1 (także zdobył bramkę). W I lidze debiutował 13 września 1970 roku w meczu Wisła Kraków – Gwardia Warszawa 1:0 (1:0). Tydzień później 20 września 1970 strzelił dwie pierwsze bramki w I lidze w meczu Gwardia Warszawa – Zagłębie Sosnowiec 4:2 (1:0).

Rekord nie do pobicia?

Na koniec jeszcze jedno wyjątkowe osiągnięcie kolegi Henryka. W wydanej w 2015 roku „Encyklopedii Ekstraklasy. Statystyczny bilans 80 sezonów” w klasyfikacji najdłuższych serii występów w kolejnych meczach ligowych (dane na koniec sezonu 2013/14) zajął IV miejsce. Na tę serię składa się 160 kolejnych meczów ligowych w okresie od 26.03.1972 r. do 27.07.1977 r., które rozegrał w barwach Pogoni Szczecin. Kto wie, gdyby nie kontuzja może byłby rekordzistą wszech czasów ekstraklasy. Ciekawe czy któryś ze szczecińskich piłkarzy kiedykolwiek pobije wyczyn kolegi Henryka i rozegra więcej kolejnych ligowych spotkań.

Historia występów ligowych Henryka Wawrowskiego

Historia występów reprezentacyjnych

Oficjalne mecze w reprezentacji Polski:

Mecze nieoficjalne w reprezentacji Polski1

1uznane za nieoficjalne uchwałą Prezydium PZPN z dn. 26.07.1997 r.